Miss Bera og Freyja

„Hundarnir mínir koma mér niður á magann!"

Úr hollensku bókinni 'SPUUG', sögur af íslensku fjárhundunum mínum

Skógurinn sem við köllum gjarnan epla- eða dádýraskóginn heitir opinberlega Abelstok Wood. Hann er staðsettur í norðurhluta Hollands og er töfrandi staður þar sem dádýr sjást oft. Í heimsóknum okkar grípum við tækifærið til að fanga augnablik með hundunum okkar. Í þessari tilteknu ferð erum við í fylgd Peter, kærs vinar og ljósmyndara. Við komuna er Peter frekar þögull og smá pirraður og segir: "Þú ættir að skilja þessa hunda eftir heima næst." Hahaha... Lítið veit hann um það, á meðan hann stillir myndavélina sína til að fanga fegurð frosins mosa þakinn glitrandi ískristöllum, hleypur ungfrú Bera af stað, eyðileggur mosann og veltir Pétri um koll. Þrátt fyrir að það er rétt undir frostmark en líður eins og -13, stenst ég löngunina til að sitja eða liggja á frosinni jörðu, ólíkt Pétri.

Tæknilega séð er það örlítið andstætt reglum að leyfa hundunum okkar að vera laus. Dádýragöturnar sem eru hér um allt bjóða upp á bestu ljósmyndastaðina en sporin eru líka afar áhugaverð fyrir hundana. Hins vegar haga sér hundarnir okkar yfirleitt alltaf vel og ógna aldrei neinum dýrum. Þegar við komum á fagrann stað í skóginum, umkringdur háum trjám, undirbúum við okkur fyrir myndatöku. Með skipandi rödd (til að láta dádýrin vita af okkur svo þau geti fært sig) gef ég hundunum fyrirmæli um að leggjast niður og líkja eftir litlum dádýrum. Tíkurnar átta sig fljótt á alvarleikanum, vitandi að góð hegðun verður verðlaunuð. Freyja tekur án vandræða upp hina fullkomnu stellingu á meðan ungfrú Bera reynir sitt besta þrátt fyrir óþolinmæði sína. Hún byrjar að „tala“ á sinn einstaka hátt sem skilar sér að sjálfsögðu í frábærum myndskotum!

Jafnvel Peter er heillaðir af villta refalíku útliti hundanna og byrjar sína eigin myndatöku. Á kafi í augnablikinu finn ég mig liggja flöt á maganum, smellandi myndum án þess að hugsa um nýju og dýru úlpuna mína. Með því að taka yfir 500 myndir af ákefð, enda ég líklega með aðeins tvær góðar eins og venjulega. En tvö góð skot eru nóg til að gera daginn minn! Allt í einu læðist yfir mig undarleg tilfinning. Það kemur í ljós að Peter hallar sér yfir mig og einbeitir sér að því að ná fullkomnu skoti af litlu refunum mínum. Á meðan heldur ungfrú Bera áfram hundaeinræðu sinni, nóg til að fylla nokkrar bækur.

Miss Bera og HKH Freyja II frá Fríðarstöðum